mRemoteNG: ujawniamy przechowywane hasła

Niedawno na łamach naszego Bloga pojawił się wpis o narzędziu mRemoteNG. Rozważania na temat wyższości jednego z menedżerów zdalnych połączeń nad innym, przypominają trochę rozważania na temat wyższości świąt Bożego Narodzenia nad świętami Wielkiej Nocy. Nie wdając się w polemikę, niniejszy post (a może i kilka innych), poświęcony będzie pewnemu problemowi jaki napotkać możecie w mRemoteNG.

mRemote Epizod I: Tylko dla Twoich oczu

Zdarzyło Wam się kiedyś zapomnieć hasła do systemu, do którego łączycie się za pomocą jakiegokolwiek managera połączeń? No baaa, podejrzewam, że nie jestem jedyny i jest to niestety dość częsty przypadek z życia każdego sysadmin’a :).

Osobom korzystającym na co dzień z mRemoteNG, z pomocą przychodzi dość prosta a zarazem całkiem ciekawa możliwość, odszyfrowania zapisanych haseł. Abstrahując, od potencjalnej burzy na temat „security breach” (kto nie chce, nie musi przecież korzystać z tego programu, poza tym, najpierw trzeba sforsować wszechpotężne zabezpieczenia stacji admin’a 😉 opcja ta, nie raz uratowała mi już tyłek.
Wszystko sprowadza się do zdefiniowania nowego „External Tool” w zakładce „Tools”

Po wybraniu w/w opcji, mamy możliwość skonfigurowania owego „zewnętrznego narzędzia”.
Owym narzędziem, może być dowolny program(skrypt) możliwy do uruchomienia z poziomu command line’a.
Podczas konfiguracji, musimy zdefiniować kilka parametrów:

Display Name – nazwa, pod którą widoczne będzie skonfigurowane przez nas narzędzie

Filename – ścieżka do programu (skryptu), który będziemy wywoływać

Arguments – dodatkowe parametry, które zostaną przekazane do uruchamianego programu (jeśli oczywiście ten program to umożliwia)

W wypadku tematu będącego sednem niniejszego post’a, a mianowicie deszyfracji zapisanych w mRemocie haseł, cała sztuczka polega na wyświetleniu magicznej zmiennej „lokalnej”, właściwej tylko dla mRemot’a, o wdzięcznej nazwie … %password% :).
Aby tego dokonać musimy skorzystać z … tego czego zazwyczaj używamy do wyświetlenia wartości danej zmiennej w systemie Windows, czyli z samego command line’a (choć w czasach PowerShell’a powyższe zdanie może powoli tracić na znaczeniu).
Wracając do definicji takiego narzędzia.
Jako „Filename” wpisujemy w tym wypadku:

„cmd”

Ponieważ nasz OS zna ścieżkę do w/w pliku cmd (spróbowałby nie :)), to nie potrzeba wpisywać nic więcej.
Jako „Arguments” wpisujemy:

„/k echo %password%”

Jak widzicie, w efekcie dostajemy nic innego, jak odpowiednik:

„cmd /k echo %password%”

Dla czytelności zapisu, celowo nie robię apostrofów, aby uprzedzić potencjalne błędy w definicjach zmiennych.

W moim przypadku, właściwości „narzędzia” które nazwałem „Passy”. 🙂 wyglądają mniej więcej tak: