Konfiguracja NIC TEAMING (grupowanie kart) w Windows Serwer 2012

Mechanizm grupowania kart sieciowych, czyli NIC TEAMING to jeden z nowych gadżetów wprowadzonych w systemie Windows Serwer 2012 i służy do łączenia wielu kart sieciowych w jedną. Robi się tak dla poprawienia przepustowości ruchu sieciowego i dla uniknięcia awarii serwera w przypadku niedziałania jednego interfejsu sieciowego. Sam zamysł TEAMINGu to nic nowego. Dzięki narzędziom firm trzecich łączenie wielu kart w jedną stosowałem go już w Windows Serwer 2003 i oczywiście nie jest to patent Windowsa :).

Wyjaśnię tylko, że angielska nazwa której będę używał, pochodzi od skrótu „NIC”, oznaczającego Interfejs sieciowy (Network Interface Card) i „Team”, czyli drużyna / grupa. (5zł za lekcję angielskiego proszę wpłacać na moje konto. 🙂 )

Konfiguracja NIC TEAMING

Cały proces zaczyna się od menedżer’a serwera (Server Manager). Jak zwykle, przedstawię wszystkie kroki na przykładzie anglojęzycznej wersji systemu.
Możemy skonfigurowac NIC TEAMING na lokalnym serwerze, albo zdalnym. W przypadku serwera lokalanego, wybieramy „Local Server” i nawigujemy do miejsca, w którym widać status konfiguracji. U mnie jest to „Nic Teaming: Disabled”, bo teaming mam jeszcze nieskonfigurowany.

Alternatywnie, w zakładce All Servers zaznaczamy serwer, klikamy PPM i wybieramy „Configure NIC teaming”

Przypominam, że jeśli na liście nie mamy serwera, na którym chcemy skonfigurować NIC TEAMING, to można go w prosty sposób dodać do listy:

W sekcji TEAMS, rozwijamy menu TASKS i wybieramy „New Team”:

Z listy dostępnych interfejsów, wybieramy, te które mają tworzyć grupę. Rozwijamy sekcję „Additional Properties”, tam znajdziemy dodatkowe opcje.

Podstawowym wyborem jest tryb teamingu, czyli Teaming Mode. Mamy do wybory trzy.

Switch Independent, jak nazwa wskazuje to tryb niezależny od switcha. Tutaj cały mechanizm grupowania spoczywa na systemie operacyjnym i urządzenia sieciowe nie mają na niego żadnego wpływu.

LACP – gdy switche wspierają Link Aggregation Control Protocol ( aka., 802.1ax ) Link Aggregation Control Protocol (802.1ax)

Static Teaming– gdy switche nie wspierają protokołu LACP.

Kolejnym ważnym wyborem, jest Load Balancing Mode.

Address Hash – balansowany jest cały ruch wychodzący poprzez użycie wszystkich kart sieciowych, ale ruch przychodzący przechodzi tylko przez jedną kartę. Dobrymi kandydatami dla tego rodzaju balansingu są serwery WWW czy FTP, tam gdzie ruch wychodzący jest największy.

Hyper-V Port – Idealany dla serwerów z rolą Hyper-V.

To są oczywiście bardzo ogólne wyjaśnienia. Odpowiednie dobranie trybów teaming mode i balancing mode zależy od bardzo wielu czynników: rola serwera, rodzaj, polityka firmy. W dużym skrócie, dla „zwykłych” serwerów fizycznych zawsze wybieram „Switch Independent” i „Address Hash”. A Wy?
OK, na sam koniec zaglądamy sobie do listy połączeń sieciowych (przystawka ncpa.cpl). Pojawia się tam nowe wirtualne połaczenie o nazwie jaką nadaliśmy naszej grupie kart. To tutaj ustawiamy adres sieciowy, maskę, DNSy itd.

Na koniec, zachęcam to przeczytania one-liner’a na teamt konfiguracji NIC TEAMING w Powershell.